ΒΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Σε απόλυτη συμβατότητα με τα τεκτενόμενα που πλήττουν την χώρα μας τα τελευταία χρόνια, έτσι & οι ανθρώπινες σχέσεις περνούν μεγάλη κρίση. Καθημερινά μας επιρρίπτονται ευθύνες για σφάλματα στα οποία δεν είμαστε καν συμμέτοχοι, αναγκαζόμαστε πολλάκις να υποδυθούμε ρόλους τους οποίους δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε,να "κουβαλήσουμε" φορτία που οι δυνάμεις μας αδυνατούν να "σηκώσουν"...Όντας συνεπώς αναπόφευκτο, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι άλλο από την αλλοτρίωση της ίδιας μας της προσωπικότητας... Η απώλεια της δικής μας "ταυτότητας"-του "εγώ" μας...

Όταν, δυστυχώς, κάποιος άνθρωπος βρεθεί σ'αυτό ακριβώς το σημείο, το μόνο βέβαιο είναι πως θα ξεκινήσει να συμπεριφέρεται στον περίγυρό του με τρόπο παντελώς ανάρμοστο. Ξεκινώντας πιθανότητα από το φιλικό ή από το εργασιακό του περιβάλλον, & καταλήγοντας  ασφαλώς στη ίδια του την οικογένεια. Τα γεγονότα που μαστίζουν κυριολεκτικά την κοινωνία μας "μιλούν" για τάσεις & εκδηλώσεις βιαιοπραγίας, χυδαίου & πρόστυχου φρασεολογίου, άδικου & ανήθικου τρόπου υποβολής των εκάστοτε απαιτήσεων, ακόμα & κρούσματα έντονου ξυλοδαρμού... Στην περίπτωση λοιπόν που το εν λόγω άτομο τυγχάνει να έχει δημιουργήσει την δική του οικογένεια, ο "κλήρος" πέφτει στον (στην) σύζυγό του (της) & στο παιδί του (της). Το ολέθριο τελικό αποτέλεσμα των ξεσπασμάτων θυμού & οργής, καθώς & της πλήρους κατάλυσης των ορίων & των δικαιωμάτων του εταίρου μέλους, είναι η καταστροφή & καταδίκη των μελών που απαρτίζουν την οικογένεια σε ένα κλίμα μιζέριας ,αποξένωσης, κατάθλιψης αλλά πολλές φορές & παράνοιας... Σε συνδυασμό δέ με υπερβολική χρήση αλκοόλ & αλόγιστη χρήση ψυχοτροπικών ουσιών, τα στατιστικά στοιχεία καταγράφουν ακόμα & θανάσιμα χτυπήματα!!!
Στο σημείο αυτό, κρίνω πως είναι απαραίτητη η εξής υποσημείωση: μιας & το ανδρικό φύλο υπερτερεί (ως επί το πλείστον τουλάχιστον) σε μυική δύναμη, τα πιο συνήθη "θύματα" είναι οι γυναίκες & τα παιδιά. Τα τελευταία μάλιστα, όντας οι πιο ευάλωτοι & πιο ανυπεράσπιστοι "στόχοι", φέρουν σημάδια κακοποίησης (μελανιές, μώλωπες, χτυπήματα) & σε αρκετές περιπτώσεις χρίζουν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης & κατόπιν αγωγής...

Στ' αλήθεια όμως, οδηγεί κάπου αυτή η επαίσχυντη συμπεριφορά? Παρέχει λύση σε όποιο πρόβλημα μπορεί ν'απασχολεί κάποιο μέλος της οικογένειας? Ή μήπως μια προσωρινή & καθ' όλα εξευτελιστική μέθοδο διοχέτευσης της πίεσης που ασκείται στο ένοχο μέλος?
Από την άλλη πλευρά πάλι, τι διδάγματα μεταδίδονται στα παιδιά αυτά? Πώς θα συμπεριφερθούν εκείνα στις δικές τους, μελλοντικές οικογένειες? Μήπως άραγε με τον αντίστοιχο (ή πιθανότατα & χειρότερο) τρόπο? Έχοντας φέρει στον κόσμο μια νέα ανθρώπινη ζωή (το παιδί), ως αδιάψευστη απόδειξη τόσο των συναισθημάτων αληθινούς αγάπης & αφοσίωσης προς το έτερο ήμισυ αλλά & της έμφυτης ανάγκης για δημιουργία, ο εκάστοτε γονέας είναι απόλυτα υπεύθυνος για την σωστή ανατροφή του. Για την άρτια διαπαιδαγώγησή του.. Για τα κατάλληλα ερεθίσματα που πρέπει να λάβει, τα ήθη & τις αξίες που οφείλει να του ενσταλάξει, τους φραγμούς που υποχρεούται να έχει...

Αθροιστικά μιλώντας, διαφαίνεται ξεκάθαρα πως ο παραγκωνισμός ή η αποφυγή ενός προβλήματος ΔΕΝ αποτελεί προϊόν επίλυσής του. Πόσο μάλλον οι εξάρσεις βίας & αποτρόπαιης συμπεριφοράς, που συνοδεύονται από  την επίρριψή του "στις πλάτες" του συντρόφου μας!!!
Δόξα τον θεό, είμαστε προικισμένοι με αμέτρητα πνευματικά & σωματικά χαρίσματα. Γύρω μας, διατίθονται πλουσιοπάροχα όλα τα μέσα & οι τρόποι για να "ξεδώσουμε", να διοχετεύσουμε συνετά την πίεση που μας ασκείται κάθε μέρα: κολύμβηση, ποδηλασία, γυμναστήριο, ορειβασία, πολεμικές τέχνες-αυτοί είναι μόνο λίγοι από τους πάμπολλους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να χαλαρώσουμε... Ακόμα & ένας απλός περίπατος σε κάποιο πάρκο ή σε κάποια παραθαλάσσια περιοχή είναι ικανός να μας ξεθολώσει το μυαλό & να εξοστρακίσει την πίεση που νιώθουμε μέσα μας...
Ας λειτουργούμε λοιπόν με υπομονή, σοφία, σύνεση, επιμέλεια & σωφροσύνη-ειδικά μεταξύ των προσφιλών μας ατόμων... Έτσι, όχι μόνο θα επιτύχουμε την ενδυνάμωση της σχέσης μας μαζί τους, αλλά & την ουσιαστική-οριστική επίλυση του εκάστοτε προβλήματος!