 |
| Δεν είναι Φαντασία Όλγα Χάνουζα |
Εσύ ! Που περπατάς με το κεφάλι σου σκυφτό
Αχ ! Να το σήκωνες ψηλά........
Μα τι να δουν τα μάτια ν΄αντικρύσουν,
είν΄όλα γκρι κι είναι τα σύννεφα μαβιά.....
Πάλι οι δονήσεις της ψυχής σου δυναμώνουν,
πάλι ο τρόμος μεγαλώνει στην καρδιά......
Φτερούγες μαύρες, θρόϊσμα θανάτου,
το αρπακτικό είναι και πάλι εδώ κοντά.
Από τον φόβο τρέφεται, απ΄το αίμα,
από την πίκρα μας και την απελπισιά.....
Πάλι σα νά ρπαξε μιά κόρη ροδαλή,
τα νύχια του έμπηξε στον νου σου, στην ψυχή.
Μεταμόρφωσε.......
το απέραντο γαλάζιο σε γκρίζο εφιάλτη,
τα δάση σε όρθια λείψανα νεκρά.
Την Μάνα Γη ξεγύμνωσε από άνθη
και τους ανθρώπους έκανε άψυχα κορμιά.
Εσύ ! Που περπατάς με το κεφάλι σου σκυφτό......
Κοίταξε πάνω.....
Ήλθε η ώρα του "ή ταν ή επι τας".
Ήλθε η ώρα απ΄τον λήθαργό σου να σε βγάλω,
γαλάζιο ουρανό να αντικρύσεις που ζητάς.
Δεν ονειρεύεσαι, δεν είμαι φαντασία....
Δεν είμαι η φωνή του αρπακτικού.......
Είμαι ο άλλος σου εαυτός!
Είμαι οι προγόνοι!
Είμαι του σύμπαντος φωνή και του φωτός!
Είμαι ο πολεμιστής!
Είμαι η φλόγα της πατρίδος αναμμένη!
Είμαι οι ρίζες σου οι βαθιές.......
Δες! Η γη σου, με ένοιωσε... τα σπλάχνα άνοιξε
να εξαφανίσει τις πληγές.......
Όλοι μαζί ! Αναστημένοι ! Ενωμένοι !
Του Θείου οι αγγέλοι, οι πολεμιστές!
Αρχαίοι ανδρείοι αργοναύτες,
να κάψουμε του αρπακτικού τις αντοχές.
Όλγα Χάνουζα.
