Η καλύτερη κρέμα προσώπου είναι η ευτυχία, έλεγε η συγχωρεμένη μαμά μιας παιδικής μου φίλης. Θυμάμαι την κουβέντα της συχνά και συλλογίζομαι πως είχε απόλυτο δίκιο.
Θα συμπληρώσω, ότι εκτός από την ευτυχία, την ίδια λάμψη μπορεί να μας δώσει και η ψυχική ηρεμία. Γιατί οι ευτυχία είναι μικρές, άπιαστες στιγμές. Και μέσα στον πανικό και τα άγχη, το να διατηρούμε όσο γίνεται την ψυχική μας ηρεμία, είναι πλέον θέμα επιβίωσης. Το παλεύω λοιπόν, συνειδητά και με απόφαση.
Μία μέρα τη φορά, το άγχος όσο γίνεται στην άκρη, ένα πρόβλημα τη φορά, όχι εγώ χίλια κομμάτια να τα προλάβω όλα, μία μέρα τη φορά.
Σαν τους ανώνυμους αλκοολικούς ένα πράγμα.
Μια μέρα και σήμερα.
Μια μέρα που δεν απελπίστηκα, που δεν άφησα τα προβλήματα να με πνίξουν, που γέλασα ακόμα και με το ζόρι, που χαμογέλασα συχνότερα από ότι το ένιωθα, που έκανα κάτι όμορφο για μένα, που είπα μια καλημέρα σε ένα φίλο, που άναψα ένα κερί στην εκκλησία της γειτονιάς μου, που χάιδεψα τα γατιά μου, που συγχώρησα τους γύρω μου και τον εαυτό μου, που αποδέχτηκα αυτά που δεν μπορώ να αλλάξω και τη ροή της ζωής και τα όσα αυτή φέρνει μαζί της.
Μια μέρα τη φορά.
Θα ξανάρθουν δύσκολες μέρες, δύσκολες ώρες και στιγμές, θα στραβοπατήσω, θα αγχωθώ, θα φοβηθώ, θα κλάψω.
Αλλά δεν πειράζει όσο το παλεύω.
Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι, που έχεις μάθει να ζεις, να αντιδράς, να φέρεσαι. Αλλά τίποτα δεν έγινε σε μία μέρα, τίποτα δεν θα αλλάξει και σε μία.
Μία μέρα τη φορά, μία μέρα και σήμερα.
Θα συμπληρώσω, ότι εκτός από την ευτυχία, την ίδια λάμψη μπορεί να μας δώσει και η ψυχική ηρεμία. Γιατί οι ευτυχία είναι μικρές, άπιαστες στιγμές. Και μέσα στον πανικό και τα άγχη, το να διατηρούμε όσο γίνεται την ψυχική μας ηρεμία, είναι πλέον θέμα επιβίωσης. Το παλεύω λοιπόν, συνειδητά και με απόφαση.
Μία μέρα τη φορά, το άγχος όσο γίνεται στην άκρη, ένα πρόβλημα τη φορά, όχι εγώ χίλια κομμάτια να τα προλάβω όλα, μία μέρα τη φορά.
Σαν τους ανώνυμους αλκοολικούς ένα πράγμα.
Μια μέρα και σήμερα.
Μια μέρα που δεν απελπίστηκα, που δεν άφησα τα προβλήματα να με πνίξουν, που γέλασα ακόμα και με το ζόρι, που χαμογέλασα συχνότερα από ότι το ένιωθα, που έκανα κάτι όμορφο για μένα, που είπα μια καλημέρα σε ένα φίλο, που άναψα ένα κερί στην εκκλησία της γειτονιάς μου, που χάιδεψα τα γατιά μου, που συγχώρησα τους γύρω μου και τον εαυτό μου, που αποδέχτηκα αυτά που δεν μπορώ να αλλάξω και τη ροή της ζωής και τα όσα αυτή φέρνει μαζί της.
Μια μέρα τη φορά.
Θα ξανάρθουν δύσκολες μέρες, δύσκολες ώρες και στιγμές, θα στραβοπατήσω, θα αγχωθώ, θα φοβηθώ, θα κλάψω.
Αλλά δεν πειράζει όσο το παλεύω.
Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι, που έχεις μάθει να ζεις, να αντιδράς, να φέρεσαι. Αλλά τίποτα δεν έγινε σε μία μέρα, τίποτα δεν θα αλλάξει και σε μία.
Μία μέρα τη φορά, μία μέρα και σήμερα.
