Σχετικά με τις απαιτήσεις της ζωής που καθημερινά αυξάνουν, είναι ζωτικό να αξιολογούμε σωστά τα δεδομένα και να προσπαθούμε καθημερινά να έχουμε ισορροπία στο καθημερινό μας πρόγραμμα .
Από την άλλη μεριά, ένα αδυσώπητο πρόγραμμα-φορτωμένο με δρομολόγια, δουλειά, μελέτη ή φροντίδα ηλικιωμένων γονέων ή παιδιών-κρατάει το στρες στα ύψη. Πολλές φορές δεν χρειάζεται καν να διακόψουμε κάποια από τις προαναφερθείσες δραστηριότητες... Αρκεί απλά να δίνουμε στον εαυτό μας χρόνο για χαλάρωση και επαρκή ξεκούραση. Ταυτόχρονα, επανεξετάζοντας τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας, απαιτείται να θέσουμε λογικές προτεραιότητες και να υιοθετήσουμε έναν "μετρημένο" τρόπο ζωής. Κι αυτό γιατί το ενδεχόμενο ν' απλοποιήσουμε τη ζωή μας, πιθανότατα θα μειώσει τα έξοδά μας ή τις απαιτούμενες ώρες εργασίας μας.
Όσον αφορά τις συγκρούσεις, ειδικά στον εργασιακό χώρο, είναι ικανές να προξενήσουν πολύ έντονο άγχος. Αν βιώνουμε τέτοιες δυσκολίες, έχουμε στα χέρια μας αρκετές επιλογές που μπορούν να μας βοηθήσουν: 1) Όταν κάποιος μας εκνευρίζει, εσκεμμένα ή όχι, χρειάζεται να προσπαθούμε να παραμένουμε ήρεμοι. Να μην "ρίχνουμε λάδι στην φωτιά" ! 2) Να τακτοποιούμε τις διαφορές μας- αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό- κατ'ιδίαν και με σεβασμό. Να φερόμαστε πάντοτε με αξιοπρέπεια στο άλλο άτομο. 3) Να έχουμε την πρόθεση να καταλάβουμε τα αισθήματα του άλλου ανθρώπου, καθώς και το γιατί "βλέπει" έτσι τα πράγματα. Μια τέτοια ενόραση καταστέλλει τον θυμό μας- βοηθώντας μας να μπούμε στην θέση του. 4) Να έχουμε συγχωρητικό πνεύμα. Η συγχωρητικότητα όχι μόνο ομορφαίνει τη ζωή, αποτελεί δε και πολύ ισχυρό φάρμακο καθώς μειώνει την πίεση και τους καρδιακούς παλμούς.
Έχοντας βιώσει κάποια τραυματική εμπειρία ,υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να έχουμε στιγματιστεί για το υπόλοιπο της ζωής μας. Οι αναμνήσεις και μόνο τέτοιων οδυνηρών καταστάσεων-εμπειρίων,όχι απλά μας συθλίβουν ψυχοσυναισθηματικά αλλά αποδεικνύονται ιδιαίτερα στρεσιογόνες. Αρκετοί μάλιστα συνάνθρωποι μας δεν αντέχουν άλλο αυτή τη ζωή- κόλαση και επιχειρούν να την τερματίσουν.Τα ευρήματα όμως εγκυρότατων μελετών που διεξήχθησαν την τελευταία πενταετία, καταδεικνύουν πως ο μοναδικός ίσως τρόπος- λύτρωση ( για την συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων ) είναι το "να χαρίζουμε ότι πολυτιμότερο έχουμε" ( από συναισθηματικής πάντα πλευράς )...
Συμπερασματικά λοιπόν, όντως το στρες αποτελεί τον "νούμερο 1" εχθρό μας. Ο οποίος όμως δεν είναι άκαμπτος ή ανίκητος! Συνεπώς, στρέφουμε όλη την προσοχή και την ώριμη σκέψη μας στο πώς μπορούμε να τον μειώσουμε- και γιατί όχι να τον εξολοθρεύσουμε. Μερικοί πρακτικοί τρόποι είναι και οι παρακάτω: 1) να ξεκουραζόμαστε επαρκώς κάθε μέρα, 2) να έχουμε ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο, αποφεύγοντας την αλόγιστη λήψη τροφής, 3) να ασκούμαστε τακτικά και κατάλληλα, κάνοντας λόγου χάρη κολύμβηση ή γρήγορο βάδισμα. Όχι στις υπερβολές- θα μας εξοντώσουν! 4) όταν κάτι μας "κατατρώει", να μιλήσουμε σε κάποιον συγγενή ή σε κάποιον φίλο μας- αντί να "το κρατάμε" μέσα μας .5) Ν'αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο απολαμβάνοντας την οικογένειά μας. 6) Να μοιραζόμαστε τις δουλειές του σπιτιού. 7) Να εξοικειωθούμε απόλυτα με τους σωματικούς και τους ψυχοσυναισθηματικούς μας περιορισμούς .8) Να περιορίσουμε τη χρήση καφεϊνης, αλκοόλ και καπνού .9) Να μάθουμε κάποιο μουσικό όργανο. 10) Να θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους-αποφεύγοντας δια ροπάλου την τελειομανία. 11) Να έχουμε ένα εύτακτα δομημένο, καλά οργανωμένο, ισορροπημένο και λογικό πρόγραμμα. 12) Να καλλιεργούμε επιθυμητές ιδιότητες όπως η υπομονή, η πραότητα, ο σεβασμός και η εγκράτεια. 13) Ν'αφιερώνουμε έστω και λίγο χρόνο, σε καθημερινή βάση ,αποκλειστικά για τον εαυτό μας...
No comments:
Post a Comment