Γεια σας Combriccola,
24 Ιουλίου σήμερα, να χαίρομαι τον αδελφό μου, ευχαριστώ, και καλωσορίσατε και εσείς, Έλληνες μέλη της La Combriccola , στο εβδομαδιάτικο Ελληνικό Editorial .
Πως να το κάνουμε δηλαδή ? Δεν συμβαίνουν συναρπαστικά πράγματα στην Ελλάδα?
Βεβαίως και συμβαίνουν, και πολύ συναρπαστικά μάλιστα. Οπότε το σωστό είναι να ασχοληθούμε και με τις δυο χώρες εξίσου, και όχι να κάτσουμε να μεταφράσουμε από τα Ιταλικά στα Ελληνικά. Στο κάτω κάτω της γραφής έχουμε πολύ διαφορετικά προβλήματα εδώ, σε σχέση με εκεί.
Εκεί παλεύουν να επανιδρύσουν το βασίλειο της Ιταλίας με (αντι)συνταγματικούς πατέρες τον Ρέντζι, και τον Μπερλουσκόνι, ενώ εδώ γιορτάζουμε τα σαράντα χρόνια της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, μετά από 7 χρόνια χούντα, με την επιστροφή του Καραμανλή και τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Σαράντα χρόνια μετά λοιπόν, πάλι με κυβέρνηση εθνικής ενότητας προσπαθούμε να την καταστρέψουμε την δημοκρατία, στο όνομα του μεγάλου ονείρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και του ανύπαρκτου Ευρώ, γιατί έτσι συμφέρει τις χώρες του Ευρωπαϊκού βορρά. Σαν ένας σύγχρονος Ξέρξης λοιπόν, έρχεται μια κυρία που ζητάει νερό και γη. Και όχι μόνο τα ζητάει τζάμπα, της χρωστάμε και από πάνω. Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι την θέση αυτή την στηρίζουν, και αυτοί που θα έπρεπε να της πουν "τίποτα" μην εκφραστώ από τώρα ακατάλληλα.
Πάνω σε αυτό, σημειώνω την έκθεση του ΔΝΤ. Για πολλοστή φορά μας ζητάει συγνώμη για το λάθος (μας κοροϊδεύουν). Δεν το είχαμε καταλάβει βρε παιδιά τόσα χρόνια, που για να χαμηλώνετε το κόστος παραγωγής, μειώνετε τον κόστος της εργασίας (τον μισθό), με την ελπίδα να υπάρξει ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που την βλέπουν μόνο οι κυβερνητικοί μας. Εμείς πάντως όχι.
Μην σας κουράσω πολύ τώρα με αυτά, θα τα λέμε ούτως η αλλιώς κάθε εβδομάδα. Έχουμε και άλλα να πούμε. Όπως πχ για το θέμα της Ουκρανίας. Και τι μας ενδιαφέρει εμάς? Από την στιγμή που η Αμερική και η Ευρώπη (Γερμανία, Γαλλία, και Ηνωμένο Βασίλειο) ρίχνουν ευθύνες στη Ρωσία , μάλλον προβλέπεται γενικώς να αφήσουμε στην άκρη την Monopoly, που λέγαμε την περασμένη φορά, και να κάτσουμε στο τραπέζι με το Risk. Νέα είδηση έρχεται από το Ιράκ όπου οι Ισλαμιστές θέλουν να αρχίσουν να σφάξουν Χριστιανούς. Τώρα, πέρα από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθ΄ ενός, νομίζετε ότι Αμερική και Ευρώπη θα το αφήσουν έτσι το θέμα?
Εγώ δεν το νομίζω. Αντιθέτως κάτι μου μυρίζει καμένο. Όχι δεν καίγεται καμία πίτσα μες στο φούρνο μου, ούτε φταίει η ταβέρνα της γειτονιάς. Έχουμε πετρέλαιο, γκάζι, αμερικανική βάση, και άμεση πρόσβαση στο Ιράκ.
Τι Έγινε είπαμε με τον Σήφη?
24 Ιουλίου σήμερα, να χαίρομαι τον αδελφό μου, ευχαριστώ, και καλωσορίσατε και εσείς, Έλληνες μέλη της La Combriccola , στο εβδομαδιάτικο Ελληνικό Editorial .
Πως να το κάνουμε δηλαδή ? Δεν συμβαίνουν συναρπαστικά πράγματα στην Ελλάδα?
Βεβαίως και συμβαίνουν, και πολύ συναρπαστικά μάλιστα. Οπότε το σωστό είναι να ασχοληθούμε και με τις δυο χώρες εξίσου, και όχι να κάτσουμε να μεταφράσουμε από τα Ιταλικά στα Ελληνικά. Στο κάτω κάτω της γραφής έχουμε πολύ διαφορετικά προβλήματα εδώ, σε σχέση με εκεί.
Εκεί παλεύουν να επανιδρύσουν το βασίλειο της Ιταλίας με (αντι)συνταγματικούς πατέρες τον Ρέντζι, και τον Μπερλουσκόνι, ενώ εδώ γιορτάζουμε τα σαράντα χρόνια της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, μετά από 7 χρόνια χούντα, με την επιστροφή του Καραμανλή και τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Σαράντα χρόνια μετά λοιπόν, πάλι με κυβέρνηση εθνικής ενότητας προσπαθούμε να την καταστρέψουμε την δημοκρατία, στο όνομα του μεγάλου ονείρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και του ανύπαρκτου Ευρώ, γιατί έτσι συμφέρει τις χώρες του Ευρωπαϊκού βορρά. Σαν ένας σύγχρονος Ξέρξης λοιπόν, έρχεται μια κυρία που ζητάει νερό και γη. Και όχι μόνο τα ζητάει τζάμπα, της χρωστάμε και από πάνω. Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι την θέση αυτή την στηρίζουν, και αυτοί που θα έπρεπε να της πουν "τίποτα" μην εκφραστώ από τώρα ακατάλληλα.
Πάνω σε αυτό, σημειώνω την έκθεση του ΔΝΤ. Για πολλοστή φορά μας ζητάει συγνώμη για το λάθος (μας κοροϊδεύουν). Δεν το είχαμε καταλάβει βρε παιδιά τόσα χρόνια, που για να χαμηλώνετε το κόστος παραγωγής, μειώνετε τον κόστος της εργασίας (τον μισθό), με την ελπίδα να υπάρξει ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που την βλέπουν μόνο οι κυβερνητικοί μας. Εμείς πάντως όχι.
Μην σας κουράσω πολύ τώρα με αυτά, θα τα λέμε ούτως η αλλιώς κάθε εβδομάδα. Έχουμε και άλλα να πούμε. Όπως πχ για το θέμα της Ουκρανίας. Και τι μας ενδιαφέρει εμάς? Από την στιγμή που η Αμερική και η Ευρώπη (Γερμανία, Γαλλία, και Ηνωμένο Βασίλειο) ρίχνουν ευθύνες στη Ρωσία , μάλλον προβλέπεται γενικώς να αφήσουμε στην άκρη την Monopoly, που λέγαμε την περασμένη φορά, και να κάτσουμε στο τραπέζι με το Risk. Νέα είδηση έρχεται από το Ιράκ όπου οι Ισλαμιστές θέλουν να αρχίσουν να σφάξουν Χριστιανούς. Τώρα, πέρα από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθ΄ ενός, νομίζετε ότι Αμερική και Ευρώπη θα το αφήσουν έτσι το θέμα?
Εγώ δεν το νομίζω. Αντιθέτως κάτι μου μυρίζει καμένο. Όχι δεν καίγεται καμία πίτσα μες στο φούρνο μου, ούτε φταίει η ταβέρνα της γειτονιάς. Έχουμε πετρέλαιο, γκάζι, αμερικανική βάση, και άμεση πρόσβαση στο Ιράκ.
Τι Έγινε είπαμε με τον Σήφη?
No comments:
Post a Comment